W sobotę 8 czerwca 2024 r. w Bazylice Matki Bożej Anielskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej miały miejsce święcenia prezbiteratu i diakonatu. Udzielił ich abp Marek Jędraszewski, Metropolita Krakowski.

Do święceń kapłańskich przystąpił br. Dawid Bazan, pochodzący z Teodorówki k. Dukli (Archidiecezja Przemyska). Natomiast święcenia diakonatu przyjęli: br. Ewaryst Buła i br. Przemysław Płaczek oraz dwaj bracia z Prowincji św. Michała Archanioła w Ukrainie: br. Damian Varhatiuk i br. Jakub Budnyk.

W wygłoszonej homilii Ksiądz Arcybiskup nawiązał do przeżywanego dziś w liturgii wspomnienia Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny:

Drodzy kandydaci do diakonatu i prezbiteratu! Dzisiejsze święto jest dniem, w którym macie swoje serca przyłączyć do spotkań tych dwóch serc Jezusa i Niepokalanej Dziewicy. Macie w sposób szczególny do tych Serc się zbliżyć i odtąd łaską sakramentu dojrzewać nieustannie każdego dnia, aż do końca waszych dni, do tego, aby wasze serca biły tym samym rytmem miłości Jezusa i jego przenajświętszej Matki. Macie być otwarci na bicie tych serc i wsłuchiwać się w ich rytm w intymności waszych modlitw, zwłaszcza w chwilach trudnych, ale także w momentach, kiedy będziecie posługiwali się niejako urzędową modlitwą liturgii Kościoła. Macie za ten Kościół się modlić, macie wchodzić w tajemnicę pierwszeństwa spraw Bożych nad ludzkimi.

Na zakończenie neoprezbietr, o. Dawid, dziękując zgromadzonym i tym wszystkim, którzy przygotowali tę uroczystość, powiedział:

Kilka miesięcy temu, w grudniu, gdy otrzymywałem święcenia diakonatu, dziękowałem Panu Bogu za to, że było mi dane przyjąć diakonat w roku jubileuszu wydarzeń w Greccio, gdy św. Franciszek jako diakon głosił o narodzeniu Chrystusa. A dzisiaj jest nam dane uczestniczyć w tym kapłaństwie Chrystusowym w roku, gdy mamy kolejny jubileusz 800-lecia stygmatyzacji św. Franciszka. Pan sam wybrał czas, w którym mamy żywy udział w misterium Chrystusa. Dziękuję Mu za to, że zawsze był hojny i wierny, nawet w momentach naszych niewierności. Gdy my nie widzieliśmy własnej wartości, Bóg zawsze ją widział i nasze czyny zawsze przekuwał na jeszcze większe dobro. Niech Bóg będzie uwielbiony w tym, że nas wybrał, że nas powołał, że nas prowadził przez te lata formacji.

Ostatnie słowa wdzięczności skierował do zebranych nasz Prowincjał, o. Egidiusz Włodarczyk, który dziękując Księdzu Arcybiskupowi, rodzicom braci i wszystkim, którzy za nich się modlą dodał:

Bogu chcemy wypowiedzieć ze szczerego serca największe podziękowanie, bo te wszystkie cuda, które dzieją się w naszym życiu, duże i małe, te które, dostrzegamy i które umykają naszej uwadze, są owocem Jego miłości do nas. To, co się dzisiaj tutaj wydarzyło, to nie jest kwestia waszego „widzi mi się”, chcę albo nie chcę; waszego „wczoraj może nie chciałem, dzisiaj chcę, a nad jutrem jeszcze pomyślę”. Wasze życie i wasza misja jest wpisana w plan Boga, nie od dzisiaj, nie od wczoraj, ale od wieków. Życzę wam, abyście ten Boży plan wypełnili najpiękniej i najgorliwiej jak tylko człowiek potrafi to zrobić.