Bernardyni są obecni w Piotrkowie Trybunalskim już 400 lat! W roku 2024 obchodzić będziemy jubileusz 400-lecia naszej obecności w tym mieście.

Już od 8 grudnia, od uroczystości Patronki naszego Zakonu Braci Mniejszych i naszej Prowincji Bernardynów – Niepokalanie Poczętej Maryi, celebrujemy ten jubileusz. Te obchody są związane z łaską odpustu zupełnego za nawiedzenie i modlitwę w Sanktuarium Matki Bożej Piotrkowskiej.

Na ten rok jubileuszowy Stolica Apostolska wydała dekret dotyczący wszystkich nawiedzających nasz kościół:

Penitencjaria Apostolska, pragnąc wzrostu pobożności wiernych oraz zbawienia dusz, na mocy uprawnień w sposób najszczególniejszy udzielonych sobie przez Najprzewielebniejszego w Chrystusie Ojca i Pana naszego, z Bożej Opatrzności Papieża Franciszka, zważywszy na prośbę skierowaną niedawno przez wielebnego o. Micheasza Okońskiego OFM, kustosza Sanktuarium Najświętszej Maryi Panny Piotrkowskiej, przy żarliwym poparciu najdostojniejszego Arcybiskupa Metropolity, w czterechsetną rocznicę obecności Zakonu Braci Mniejszych [w Piotrkowie Trybunalskim], czerpiąc z niebieskich skarbów Kościoła, chętnie przyznaje Odpust zupełny pod zwykłymi warunkami (spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Papieża), który od 8 grudnia 2023 r. aż do 31 grudnia 2024 r. będą mogli uzyskać członkowie [Zakonu] oraz wszyscy wierni prawdziwie skruszeni i pobudzeni miłością, mając także możliwość ofiarowania go za dusze w czyśćcu cierpiące, jeśli Sanktuarium NMP Piotrkowskiej nawiedzą w formie pielgrzymki grupowej bądź indywidualnej i pobożnie uczestniczyć będą w obrzędach jubileuszowych lub przynajmniej przez stosowny czas oddadzą się pobożnym rozmyślaniom, które należy zakończyć Modlitwą Pańską, Wyznaniem wiary oraz wezwaniami do Najświętszej Maryi Panny.
Osoby starsze, chore i wszystkie, które z poważnej przyczyny nie mogą wyjść z domu, również będą mogły uzyskać Odpust zupełny, jeśli wzgardziwszy wszelkim grzechem i zamierzywszy jak najrychlej spełnić trzy zwykłe warunki, duchowo połączą się z nabożeństwami jubileuszowymi, ofiarowując miłosiernemu Bogu swoje modlitwy oraz cierpienia czy też trudy własnego życia.
(Mauro kard. Piacenza – Penitencjarz Większy)

Przez całą oktawę uroczystości Niepokalanego Poczęcia NMP (od 9 do 15 grudnia) wierni gromadzili się wieczorem na wspólnej modlitwie różańcowej oraz Eucharystii zakończonej procesją eucharystyczną.

W tych dniach modlitwie przewodniczą:

• 8 grudnia – bp Artur Miziński, Sekretarz Generalny Konferencji Episkopatu Polski;
• 9 grudnia – o. Micheasz Okoński OFM, Kustosz Sanktuarium;
• 10 grudnia – o. Konrad Cholewa OFM, Definitor Generalny Zakonu Braci Mniejszych z Rzymu;
• 11 grudnia – bp Janusz Mastalski, biskup pomocniczy Archidiecezji Krakowskiej;
• 12 grudnia – Ojcowie Redemptoryści;
• 13 grudnia – bp Marek Marczak, biskup pomocniczy Archidiecezji Łódzkiej;
• 14 grudnia – Ojcowie Jezuici;
• 15 grudnia – o. Egidiusz Włodarczyk OFM, nasz Prowincjał.

Zapraszamy wszystkich chętnych do wspólnej modlitwy dziękczynnej za cztery wieki obecności i posługi naszych współbraci w piotrkowskim grodzie. Niech to będzie szczególny czas łaski dla wszystkich mieszkańców Piotrkowa Trybunalskiego i pielgrzymów do Piotrkowskiej Matki Pocieszenia.

***
Zanim bernardyni zasiedlili klasztor w Piotrkowie, przybywali tu już wcześniej w charakterze kwestarzy i kaznodziei z klasztoru w Warcie, oddalonego o niemal 100 km. Fundatorami klasztoru w Piotrkowie Trybunalskim była szlachecka rodzina Starczewskich, która w 1624 r. wykupiła posesję tuż przy Bramie Sieradzkiej. Jeszcze tego samego roku przybyli tu dwaj bernardyni: Paweł z Radomska i Mateusz z Piotrkowa. Ich zadaniem było wybudowanie drewnianego kościoła i klasztoru, na co otrzymali fundusze od Floriana Starczewskiego oraz jego braci: bpa Stanisława – sufragana płockiego i Wawrzyńca – kanonika krakowskiego. Oficjalne zezwolenie na osiedlenie się bernardynów wydał abp Henryk Firlej – ordynariusz gnieźnieński 5 maja 1625 r. Zakończenie budowy kościoła i klasztoru oraz uroczyste wprowadzenie bernardynów miało miejsce 1 czerwca 1625 r. Kościół i klasztor murowany wybudowano w latach 1632-42. Zabudowania dość znacznie ucierpiały w czasie Potopu Szwedzkiego (1655-57). Bernardyni zostali wydaleni z klasztoru w czasie jego kasaty po upadku powstania styczniowego w 1864 r. Powrócili tu po niemal 60 latach – w 1922 r.

Obecnie kościół jest jednocześnie Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia. Czczony jest tu obraz Matki Bożej Pocieszenia, namalowany w 1647 r. przez bernardyńskiego kleryka. Obraz został ukoronowany w 2003 r. przez abpa Władysława Ziółka koronami, które pobłogosławił papież Jan Paweł II. W 2021 r. Metropolita Łódzki, abp Grzegorz Ryś, ustanowił tu sanktuarium maryjne Archidiecezji Łódzkiej.