W dniach 16-17 maja 2025 r. w Sanktuarium Pasyjno-Maryjnym w Kalwarii Zebrzydowskiej przeżywaliśmy Święto Prowincji – czas braterskiego spotkania, formacji wewnętrznej i celebracji jubileuszy życia kapłańskiego.

Spotkanie rozpoczęło się w piątek wieczorem (16 V) od wspólnej modlitwy brewiarzowej (Nieszpory) i nabożeństwa majowego.

Kolejnego dnia (17 V) bracia rozważyli tematykę wewnętrznego balansu w kontekście obecności w Internecie i uzależnienia od smartfonów. Stało się to za przyczyną wykładu prof. dr hab. Moniki Przybysz (UKSW) zatytułowanego: „Smartfon za klauzurą”.

Punktem kulminacyjnym spotkania była Eucharystia, w czasie której dziękowaliśmy Bogu za braci przeżywających w tym roku jubileusze życia kapłańskiego. Są to następujący bracia:

• 60-lecie kapłaństwa: o. Zbigniew Krzystek,
• 25-lecie kapłaństwa: o. Leonard Hryniewski, o. Iwo Janusz, o. Faustyn Kuśniesz, o. Justyn Małek, o. Oliwier Szopa, o. Jozue Wójciak i o. Ezdrasz Turek.

Na początku Mszy św. zgromadzonych przywitał nasz Prowincjał, o. Egidiusz Włodarczyk, jednocześnie wyjaśniając, że nieobecność najstarszego jubilata, o. Zbigniewa, podyktowana była jego nienajlepszym stanem zdrowia. Eucharystii przewodniczył o. Oliwier Szopa, posługujący obecnie na Ukrainie. Kazanie wygłosił o. Faustyn Kuśniesz, który zauważył, że kapłaństwo to nie tylko dar i tajemnica, ale przede wszystkim łaska, gdyż Pan za swoim zmiłowaniem dopuścił wybranych do wielkiej tajemnicy wiary:

Tak się składa, że nasz jubileusz jakoś wkomponowuje się w ten Rok Jubileuszowy. Św. Paweł napisze, że „nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w naszych sercach”. To znaczy, że w każdym z nas jest iskra Boża. Od chrztu świętego ta iskra jest w każdym z nas – Boża iskra, którą trzeba w sobie wciąż podsycać, rozpalać, aby ta iskra nie zagasła, aby się nie zmarnowała. Jak to robić? Papież Franciszek napisał, że „nadzieja rodzi się w istocie z miłości i opiera się na miłości, która wypływa Serca Jezusa przebitego na krzyżu”. To jest tak naprawdę źródło, z którego bije nasze kapłańskie serce i nasza tożsamość.

Kaznodzieja przywołując nauczanie św. Jana Pawła II zaznaczył, że powołani stają się pasterzami według Bożego Serca w procesie trwającym całe życie.

Lecz, żeby było to możliwe, to każdy z nas, każdy z nas za świętym Janem apostołem powinien codziennie przytulać się do Serca Zbawiciela, do Jego piersi i słuchać bicia Serca naszego Mistrza. A gdzie się to dokonuje? Dokonuje się to w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu, a także przy lekturze Bożego słowa – tam bije Serce Jezusa (…).

Wydaje mi się, że tak naprawdę świętujemy dzisiaj Jego jubileusz wierności, Jego darmową miłość. Razem z jubilatami świętujemy i radujemy się, że dary Jego łaski i powołanie jest nieodwołalne, że odkąd upatrzył się sobie nas w swoim Sercu, nigdy nawet na małą chwilę z nas nie zrezygnował.

Kaznodzieja podkreślał, że kapłaństwo jest darem, na który nikt nie zasługuje, a wytrwanie w nim możliwe jest jedynie dzięki Bożej łasce:

Jak nikt z nas nie miał prawa do kapłaństwa, tak i nikt z nas sam z siebie nie ma prawa wytrwać w kapłaństwie nawet jednej godziny. Nie można go sobie wyszukać tak, jak wyszukuje się jakąkolwiek posadę. Można tylko być wyszukanym, być zdobytym przez Jezusa.

Na koniec Mszy św. Prowincjał wręczył jubilatom błogosławieństwa papieskie, przekazane jeszcze od śp. papieża Franciszka. Dziękując za ten dar oraz za tę uroczystość główny celebrans, o. Oliwier, powiedział:

Od dnia święceń jesteśmy o 25 lat starsi, ale tylko zewnętrznie. Duchem nadal jesteśmy młodzi i chcemy tą duchową młodość wnosić w dalsze nasze posługiwanie w życiu kapłańskim. Dlatego dziękując Wam za obecność, za modlitwę i za wsparcie, jakiego doświadczaliśmy przez te 25 lat, zapewniamy o naszej pamięci w modlitwie.