W tych dniach bracia uczestniczyli w codziennej Eucharystii z homilią, konferencji, adoracji Najświętszego Sakramentu i wspólnej rekreacji.
Pierwszego dnia Eucharystii w intencji braci zakonnych przewodniczył o. Konrad Cholewa, kustosz kalwaryjskiego sanktuarium. W konferencji dotyczącej życia franciszkańskiego, omówił kilka cech charakteryzujących pierwsze spotkania braci za czasów św. Franciszka. Mówił o miłości ewangelicznej, wzajemnej akceptacji, szacunku między braćmi, dialogu braterskim i spotkaniach braterskich.
Drugi dzień spotkania rozpoczęła Eucharystia pod przewodnictwem Ministra Prowincjalnego o. Teofila Czarniaka, który modlił się w intencji braci obecnych na spotkaniu oraz za wszystkich braci zakonnych Prowincji. Słowem Bożym podczas Eucharystii ubogacił nas o. Micheasz Okoński, wikary klasztoru w Kalwarii Zebrzydowskiej.
Na zakończenie Eucharystii o. Prowincjał podziękował braciom za ich pracę na rzecz Prowincji i wspólnot, w których posługują. Wyraził też radość i wdzięczność tym którzy przyjechali na spotkanie i zaznaczył, że ma nadzieję, iż kolejne takie spotkanie zgromadzi drugie tyle braci, a nawet wszystkich.
Dalszej części dnia przewodził o. Micheasz. W przygotowanej konferencji pt. „Brat Zakonny a liturgia – troska o szaty, księgi, naczynia i inne sprzęty liturgiczne” przypomniał braciom czym jest liturgia i jak wiele starania i troski musimy włożyć w jej przygotowanie. Po konferencji był czas na adorację i wspólną modlitwę południową.
Ostatniego dnia Eucharystii przewodniczył i słowo Boże wygłosił o. Antoni Kluska – gwardian zakopiańskiego klasztoru. W homilii przypomniał wartość ślubów zakonnych i porównał ich do trzech złotych pieniążków, które dla każdego z nas są czymś najwartościowszym i najcenniejszym. Na koniec podziękował braciom, że wybrali zakopiański klasztor na spotkanie i zasugerował, że każde takie spotkanie może odbywać się w Zakopanem, gdyż bracia wprowadzili wiele radości w tamtejszy dom.
Po śniadaniu i wspólnej kawie pojechaliśmy na Krzeptówki na krótką modlitwę u Matki Bożej Fatimskiej i Drogę Krzyżową, którą ofiarowaliśmy za siebie samych, za wszystkich braci zakonnych Prowincji, za nasze wspólnoty, ale prosiliśmy też o nowe brackie powołania.
Wspólnym obiadem zakończyliśmy spotkanie i powróciliśmy do swoich wspólnot.