[vc_row no_padding=”true” bg_type=”” dima_canvas_style=”” translate_x=”0″ dima_z_index=”0″ animate_item=”” delay_duration=”” delay_offset=”” id=”” class=”” border_color=””][vc_column bg_type=”” dima_canvas_style=”” min_height=”” translate_x=”0″ dima_z_index=”0″ delay=”” delay_duration=”” delay_offset=”” width=”1/1″][text delay=”” delay_duration=”” delay_offset=”” id=”” class=””]Jest rok 1219, gdy konflikt na linii krzyżowcy-muzułmanie sięga szczytu. W delcie Nilu rozciąga się linia frontu, a krzyżowcy próbują zdobyć port Damietta. Każdego muzułmanina za doręczenie ściętej głowy chrześcijanina czeka znaczna nagroda w złocie.
W takiej atmosferze konfliktu 29 sierpnia 1219 r. św. Franciszek postanawia wraz z br. Iluminatem iść do muzułmanów, aby głosić im Ewangelię. Wcześniej już dwukrotnie (w 1212 i 1213 r.) zamierzał udać się do nich, niestety bezskutecznie z powodu złych warunków pogodowych i choroby. W relacji św. Bonawentury (napisanej w XIV w.) Franciszek został pojmany, gdy próbował przekroczyć linię walki. Poprosił wtedy o spotkanie z sułtanem. Otrzymał na to zgodę i został zaprowadzony do obozu sułtana, którym wówczas był Al-Kamil, kuzyn Saladyna.
Św. Franciszek został przyjęty przez sułtana bardzo życzliwie. Wykorzystał ten fakt, aby opowiedzieć mu o wierze chrześcijańskiej w całkowicie odmienny sposób niż muzułmanie widzieli to w postawie krzyżowców. Był wysłuchany z uwagą, a według relacji Tomasza z Celano sułtan chciał na koniec spotkania obsypać go hojnymi darami. Franciszek jednak nie przyjął ich, czym miał zaimponować muzułmanom. Bonawentura dodaje, że Franciszek na potwierdzenie autentyczności prawdy ewangelicznej i tego, że wiarę chrześcijańską trzeba uznać za pewniejszą i bardziej świętą chciał przejść razem z muzułmańskimi duchownymi po rozżarzonych węglach. Sułtan jednak nie znalazł chętnych do tego duchownych.
Wydaje się, że wówczas wizyta u sułtana uznana była za porażkę – św. Franciszek ani nie nawrócił nikogo z muzułmanów, ani nie poniósł śmierci męczeńskiej. Przez wiele wieków hagiografowie dość ostrożnie wspominali o tej wizycie. Jednak istotne są przemyślenia Świętego wypracowane po tej wizycie. Mianowicie w jednej z pierwszych wersji Reguły z 1221 r. dla tworzącego się Zakonu napisał:
Bracia, którzy udają się do saracenów, mogą w dwojaki sposób duchownie wśród nich postępować. Jeden sposób: nie wdawać się w kłótnie ani w spory, lecz być poddanymi wszelkiemu ludzkiemu stworzeniu ze względu na Boga (1 P 2, 13) i przyznawać się do wiary chrześcijańskiej. Drugi sposób: gdyby widzieli, że tak się Panu podoba, niech głoszą słowo Boże, aby [ludzie] uwierzyli w Boga wszechmogącego, Ojca i Syna, i Ducha Świętego, Stworzyciela wszystkich rzeczy, w Syna Odkupiciela i Zbawiciela i aby przyjęli chrzest i zostali chrześcijanami, ponieważ kto nie odrodzi się z wody i z Ducha Świętego, nie może wejść do Królestwa Bożego (por. J 3, 5).
(1 Reg 16, 5-7)
Chodzi więc o świadectwo życia bezkonfliktowego, a jednocześnie odważne pokazywanie swojej wyznawanej wiary.
Przeżywając 800. rocznicę tej pamiętnej wizyty św. Franciszka nasz Generał Zakonu Braci Mniejszych, o. Michael Perry, skierował list do wszystkich członków rodziny franciszkańskiej. Czytamy w nim m.in.:
Sobór Watykański II uczy Kościół, by patrzeć „z szacunkiem” na muzułmanów i wzywa chrześcijan, by współpracowali z braćmi i siostrami muzułmanami w celu propagowania sprawiedliwości społecznej i dóbr moralnych oraz pokoju i wolności dla dobra wszystkich. (…)
Jest to więc apel Kościoła powszechnego skierowany do Rodziny Franciszkańskiej, aby w pełnym pokoju duchu naszego Serafickiego Ojca ożywić tę międzyreligijną wspólnotę. Kościół zachęca nas, abyśmy na nowo przeżyli ten jakże ważny moment naszej historii, podróż św. Franciszka do Egiptu, abyśmy ponownie otwarli się na przemianę, którą przeżył Święty z Asyżu, oraz byśmy kroczyli razem z muzułmanami i ludźmi wszystkich wyznań jako towarzysze wspólnej drogi, jako tworzący cywilizację, a nawet jeszcze bardziej: jako siostry i bracia, dzieci Abrahama, naszego ojca w wierze.
Zachęcam Rodzinę Franciszkańską, aby świętowała tę rocznicę jako moment, w którym światło Ewangelii może otworzyć serce każdego i niech rozpozna Boży obraz w osobach, na które patrzy się ze strachem i podejrzeniem, czy jeszcze gorzej, kogo jesteśmy zmuszeni nienawidzić.
O. Michael zachęca każdego naśladowcę św. Franciszka do spotkania się i rozmowy choćby tylko z jednym muzułmaninem, by „zrozumieć i docenić ich doświadczenie Boga”.
W tą niezwykłą rocznicę wpisała się podróż apostolska papieża Franciszka do Zjednoczonych Emiratów Arabskich na początku lutego bieżącego roku. Franciszek zapisał się w historię jako pierwszy papież, który stanął na Półwyspie Arabskim. Podpisał również deklarację z wielkim imamem Al-Azhar. Deklaracja ta zachęca wyznawców chrześcijaństwa i islamu oraz światowych przywódców do promowania kultury pokojowego dialogu oraz „wszystkie osoby, które wierzą w Boga i w ludzkie braterstwo, do zjednoczenia się i wspólnej pracy, by szerzyć kulturę wzajemnego szacunku”.
Niech ten czas wspominania tych dwóch pamiętnych wizyt – św. Franciszka i papieża Franciszka – będzie dla każdego z nas punktem zwrotnym w podejściu do ludzi innej wiary czy innego systemu wartości. Dialog pełen wzajemnego szacunku ma w sobie potencjał.
Zachęcamy do lektury całego listu Ojca Generała – list dostępny poniżej.
Letter of the General Minister on the 800th Anniversary _PL[/text][/vc_column][/vc_row]